Jak szacunek do historii i rodzinnych korzeni przekształcił się w rodzinny biznes na wielką skalę.
Thermaleo jest spółką rodzinną założoną w 2004 roku przez Andrzeja i Monique Mańkowskich, reprezentowaną w Szczawnicy od kilku lat przez ich troje dzieci:
Helenę, Mikołaja i Krzysztofa Mańkowskich. Od 2015 roku Thermaleo jest głównym akcjonariuszem spółki Uzdrowisko Szczawnica S.A. W tym także roku spółka Thermaleo podzielona została na dwie spółki Thermaleo i Thermaleo Plus. Od tego czasu wspólnie realizują projekty jako Grupa Thermaleo & Uzdrowisko Szczawnica. Główne kierunki działania Grupy koncentrują się w sektorze hotelarskim, gastronomicznym oraz turystycznym, jak również leczeniu uzdrowiskowym.
Istotne znaczenie w ich pracy ma również szeroka aktywność w zakresie mecenatu sztuki oraz rozwoju kultury, a także promocji regionalnego dziedzictwa.
Grupa wspiera także rozwój lokalnych sportowców oraz klubów sportowych.
Ponadto, bierze aktywny udział w rewitalizacji miasta jako kurortu.
Wizja rozwoju Szczawnicy rodziny Mańkowskich wywodzi się z idei, która przyświecała ich pradziadkowi hrabiemu Adamowi Stadnickiemu – stworzenie w Szczawnicy kurortu z pełną gamą zabiegów i dostępem do komfortowych sanatoriów, przygotowanie bogatego zaplecza infrastrukturalnego oraz szerokiej oferty kulturalnej.
Kontynuując tę wizję Grupa Thermaleo & Uzdrowisko Szczawnica aktywnie przyczynia się do rozwoju pienińskiego kurortu, czego efektem są liczne projekty i inwestycje realizowane na terenie Szczawnicy i w okolicy. Ponadto, z myślą o mieszkańcach Szczawnicy oraz odwiedzających ją turystach, Grupa dąży do promowania Uzdrowiska, zarówno w Polsce, jak również za granicą, jako kurortu o europejskim standardzie.
Dynamiczny rozwój Szczawnicy przypadł na połowę XIX wieku. W roku 1857 przyjechał do Szczawnicy Józef Dietl – lekarz i propagator polskich uzdrowisk, który nakreślił kierunki rozwoju szczawnickiego zdrojowiska. Powstały wówczas nowe domy zdrojowe oraz pensjonaty. Odkrywane były kolejne lecznicze źródła.
W 1909 r. Szczawnica przeszła w ręce Adama Stadnickiego z Nawojowej. Jego działania, mimo że przypadły na trudny gospodarczo okres wojen światowych, doprowadziły do dalszego rozwoju Szczawnicy. Wyremontowanych zostało większość domów zdrojowych, poszerzono Park Górny o tereny Połonin, wybudowano Inhalatorium z jedynymi wówczas w Polsce komorami pneumatycznymi. Zbudowano komfortową „Willę Pod Modrzewiami”.
Wybuch II Wojny Światowej wstrzymał rozwój kurortu.
1948 r. – władze PRL upaństwowiły uzdrowisko.
1956 r. – powołano Państwowe Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Szczawnica. Lecznictwo sanatoryjne w Szczawnicy ukierunkowano głównie na terapię chorób zawodowych górników i hutników. Zaczęto budować tzw. sanatoria branżowe, między innymi: „Hutnik”, „Górnik”, z czasem i inne: „Nauczyciel”, ”Budowlani”, „Papiernik”, „Dzwonkówka” oraz „Nawigator”.
2001 r. – spadkobiercy hrabiego Adama Stadnickiego wystąpili do Ministra Zdrowia o unieważnienie decyzji z marca 1948 roku o przejęciu na własność Państwowego Przedsiębiorstwa Uzdrowiskowego.
2005 r. – rząd polski zwrócił Uzdrowisko Szczawnica potomkom przedwojennych właścicieli, którzy podjęli się odbudowy kurortu poprzez liczne inwestycje oraz projekty propagujące Uzdrowisko w kraju i za granicą. W tym momencie Andrzej Mańkowski, wnuk hrabiego Adama Stadnickiego, wraz z żoną zdecydowali się zaangażować środki finansowe, by przywrócić Szczawnicy, miejscu które zawsze było bliskie ich sercu, dawny splendor i czar. Do realizacji tych celów założona została spółka Thermaleo.
